The Philippine Literature

Noong unang panahon sa bundok ng Cristobal ay may isang mabait na ina. Masipag at maalaga sa kanyang mga anak. Talagang napakabuti niya at mahal na mahal ang kanyang mga anak.

Dahil sa sampu ang kanyang anak, talagang nahihirapan siya sa pag-aaruga sa mga batang ito.

Isang araw, nagkasakit ang ina at bigla na lamang namatay. Ang kaawa-awang mga bata ay nag-iyakan at ang sabi nila ay ganito: “Sino na ang magapakain sa amin?” tanong ng pinakamatandang anak.
Read the rest of this entry »

Alamat ng Luzon

photo from geoclass.info

Masagana ang Kahariang Masinlok. Magandang maganda noon ang umaga. Maningning ang sikat ng araw. Sariwa ang hanging amihan. Lunti ang mga halaman sa paligid. Masigla ang awit ng mga ibon. Bughaw ang kabundukan. Subalit ang kagandahan ng umaga ay hindi nakasiya sa Datu. Wala siyang madamang kaligayahan sa lahat ng namamalas.

Malungkot na nakapanungaw ang Datu. Nakatuon ang ma paningin sa bughaw na kabundukan. Nakakunot ang noo at tikom ang mga labi. Nagbuntong-hininga siya ng malalim.

“Malungkot na naman kayo, mahal na Datu,” narinig niya sa may likuran. Bumaling ang Datu. Nagtanong ang mga mata ni Tandang Limay. Isa ito sa bumubuo sa “Konseho ng Matanda.”
Read the rest of this entry »

Rizal dedicated this poem to Josephine Bracken, an Irish woman who went to Dapitan accompanying a man seeking Rizal’s services as an ophthalmologist.

Josephine, Josephine
Who to these shores have come
Looking for a nest, a home,
Like a wandering swallow;
If your fate is taking you
To Japan, China or Shanghai,
Don’t forget that on these shores
A heart for you beats high.

When the goddess of the eastern sky Alunsina (also known as Laun Sina, “The Unmarried One”) reached maidenhood, the king of the gods, Kaptan, decreed that she should marry. All the unmarried gods of the different domains of the universe tried to win her hand to no avail. She chose to marry a mortal, Datu Paubari, the mighty ruler of Halawod.
Read the rest of this entry »

by Imelda Morales Aznar

I sing because of your heart-shaped hands, I sing
Because of the folds in your skin. They catch
My kisses the way leaves drink sunshine and I sing
Because you’re fragrant as a dream
Read the rest of this entry »

by Vicente Rivera, Jr.

ONE evening in August 1941, I came out of a late movie to a silent, cold night. I shivered a little as I stood for a moment in the narrow street, looking up at the distant sky, alive with stars. I stood there, letting the night wind seep through me, and listening. The street was empty, the houses on the street dim—with the kind of ghostly dimness that seems to embrace sleeping houses. I had always liked empty streets in the night; I had always stopped for a while in these streets listening for something I did not quite know what. Perhaps for low, soft cries that empty streets and sleeping houses seem to share in the night. Read the rest of this entry »

Pabula ng Maranao
Batay sa pananaliksik ni Dr. Nagsura Madale

Si Lalapindigowa-i (isang putakti) ay isang masipag na magsasaka. May dalawa siyang asawa, sina Odang (hipon) at si Orak (itlog). Tulad ng ibang Maranao, hindi lamang siya masipag na magsasaka kundi isang tapat na asawa. Nagsusumikap siyang magtrabaho upang mapakain ang dalawa niyang asawa. Read the rest of this entry »

Visaya

(Ang Gorilya at ang Alitaptap)

Ang pabulang ito ay isa lamang sa kalipunan ng mga Bisaya na naglalarawan ng paglalaban sa pagitan ng maliliit na insekto at malalaking hayop.
Read the rest of this entry »

Salin mula sa Ingles ni Elvira B. Estravo
ng “The Origin of the Ifugao Kodla”

Noong unang panahon ay may mag-asawang naninirahan sa Lamut na nangngangalang Cabigat at Bugan. Sila ay masasaya dahil marami silang nakukuhang pagkain at mga hayop. Isang araw lumabas si Cabigat upang mamasyal na karaniwag isinasagawa sa mga kalapit na nayon. Habang sila’y wala, inilabas ng kanyang asawang si Bugan ang kanyang panghabi upang humabi ng isang tapis. Noong dakong hapon, isinampay niya ang natapos na tapis sa silong ng bahay. Sila,y nagbayo ng palay para sa hapunan at agahan. Read the rest of this entry »

Buhat nang mapatakbo ni Toniong Tandang si Tenoriong Talisain ay
humanap na ng ibang libutan at madaling nakapamayagpag na muli ang
Talisain.

Ang mga Katyaw na leghorn doon ay madaling nasilaw sa balitang bilis at lakas ni Tenoriong Talisain. At madali niyang naging kaibigan ang
pinakamagandang sa mga banyagang manok na si Lolitang Leghorn.
Read the rest of this entry »